پرستاران

اولین باری که چشم مبارکمان به جمال آرم سازمان متبوع و محترممان روشن شد، بی‌اختیار نگاه مبارکمان رفت روی آن زوج شرعی یا غیرشرعی ِ خوشبختی که با حالتی کاملا" استثنایی در کف دست‌های شاید دعا! جا خوش کرده‌اند وسط آن. ماهواره‌اش صاف صاف گرفت چشم نازنینمان را. نه این که ما غرض یا مرضی داشته باشیم، نه! طرح خیلی گیرایی داشت! با خود شریفمان عرض فرمودیم که طرّاح این نماد را باید طلا بگیریم که این طور عالی، عشق و محبت و چیزهای دیگر!! را آن‌هم در یک چهارگوش (که از نظر استتیک فرم ناقابلی است)  و تازه یک چهارگوش لت‌وپار و ناساز، به منصّه ظهور رسانده؛ الحق این پیکاسوی خوش‌ذوق کاری کرده کارستان!

داشتیم آسمان و ریسمان می‌فرمودیم که عیال محترمه زد توی برجکمان که « پاشو، پاشو شیفتت داره دیر می‌شه‌ها!»