پرستاران

عرض شود که ما، یعنی «ما»ی پرستار - حفّظ الله! - در ادامه‌ی سِمت‌ها و عناوین و شغل‌های جور واجور خود، امروز به یک عنوان شغلی جدیدِ دیگر مفتخر و مشرّف شدیم: مسئول امور مالی جرّاح محترم!

ماجرا از این قرار است که دیروز بعد از درخواست متخّصص داخلی، مبنی بر انجام مشاوره‌ی جرّاحی برای گذاشتن دبل‌لومن برای یک بیمار بی‌رگ!! (ببخشید! بد رگ) با جرّاح آنکال تماس گرفتیم. ایشان هم، پیش گرفتند پشت تلفن دست مبارک را که: به اطّلاع همراهی بیمار برسانید دستمزد گذاشتن آن، می‌شود هفتاد هزارتومان و باید این مبلغ را بپردازند، آن‌هم قبل از انجام کار و با اسکناس یا تراول شیرین، و نه چک و از این‌جور چیزها! و فرمودند که فقط در این صورت، به خودشان زحمت داده و برای انجام کار تشریف‌فرما خواهند شد، و اِلّا فلا !

این بود که زنگ زدیم به سوپروایزر و شکوه و شکایت که: مگر ما مسئول امور مالی جرّاح محترم هستیم که از ما همچو چیزی می‌خواهند؟ فرمود: برادر من! کارِ بیمار بیچاره را راه بینداز، مگر مربوط به همان بیماری نیست که می‌گفتی کراتینین 3.2  و اوره‌ی 138 دارد؟ 

- بله، امّا آخر من با چه رویی و چرا و ...